ดาวเสาร์ (อังกฤษ: Saturn) เป็นตัวแทนของเทพแซทเทิร์น (Saturn) เทพแห่งการเพาะปลูกในตำนานของชาวโรมัน ส่วนในตำนานกรีกมีชื่อว่า โครนอส (Cronos) ซึ่งเป็นบิดาแห่งซูส (Zeus) เทพแห่งดาวพฤหัสบดี โดยดาวเสาร์เป็นดาวเคราะห์ ที่อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นลำดับที่ 6 ที่ระยะทาง 1,433 ล้านกิโลเมตร จัดเป็นดาวเคราะห์แก๊ส มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองในระบบสุริยะรองจากดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์มีวงแหวนขนาดใหญ่ ที่ประกอบขึ้นจากก้อนหินที่มีน้ำแข็งปะปน สัญลักษณ์แทนดาวเสาร์ คือ ♄

ดาวเสาร์มีรูปร่างป่องออกตามแนวเส้นศูนย์สูตร ที่เรียกว่าทรงกลมแป้น (oblate spheroid) เส้นผ่านศูนย์กลางตามแนวขั้วสั้นกว่าตามแนวเส้นศูนย์สูตรเกือบ 10% เป็นผลจากการหมุนรอบตัวเองอย่างรวดเร็ว ดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ ก็มีลักษณะเป็นทรงกลมแป้นเช่นกัน แต่ไม่มากเท่าดาวเสาร์ ดาวเสาร์เป็นดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวในระบบสุริยะ ที่มีความหนาแน่นเฉลี่ยน้อยกว่าน้ำ (0.70 กรัม/ลูกบาศก์เซนติเมตร) อย่างไรก็ตาม บรรยากาศชั้นบนของดาวเสาร์มีความหนาแน่นน้อยกว่านี้ ขณะที่ที่แกนมีความหนาแน่นมากกว่าน้ำ วงแหวนของดาวเสาร์ประกอบไปด้วย เศษหินและน้ำแข็งขนาดเล็ก เรียงตัวอยู่ในระนาบเดียวกัน และวงแหวนของดาวเสาร์ก็ประกอบไปด้วย วงแหวนย่อยๆมากมาย ความจริงแล้ววงแหวนดาวเสาร์นั้นบางมาก โดยมีความหนาเฉลี่ยเพียง 500 กิโลเมตรเท่านั้น แต่เศษวัตถุในวงแหวนมีความสามารถในการสะท้อนแสงดี และกว้างกว่า 80,000 กิโลเมตร จึงสามารถสังเกตได้จากโลก

ลักษณะเฉพาะทางกายภาพ

ในทางดาราศาสตร์ จุดปลายระยะทางวงโคจร (อังกฤษ: apsis) หมายถึง จุดในวงโคจรของวัตถุที่อยู่ใกล้ที่สุดหรือไกลที่สุดจากจุดศูนย์กลางมวลที่มันโคจรรอบ

จุดที่เคลื่อนเข้าไปใกล้จุดศูนย์กลางมวลมากที่สุด เรียกว่า จุดใกล้ที่สุด (periapsis หรือ pericentre) จุดที่เคลื่อนออกไปไกลที่สุดเรียกว่า จุดไกลที่สุด (apoapsis, apocentre หรือ apapsis) เส้นตรงที่ลากจากจุดใกล้ที่สุดไปยังจุดไกลที่สุด เรียกว่า line of apsides ซึ่งก็คือแกนเอกของวงรี หรือเส้นที่ยาวที่สุดภายในวงรีนั่นเอง
นอกจากนี้มีคำศัพท์เฉพาะอื่นๆ ที่ใช้เรียกจุดใกล้ที่สุดหรือจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบเทหวัตถุบางชนิด จุดใกล้ที่สุดและจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบโลก เรียกว่า perigee และ apogee ตามลำดับ จุดใกล้ที่สุดและจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบดวงอาทิตย์ เรียกว่า perihelion และ aphelion ตามลำดับ

ในทางดาราศาสตร์ จุดปลายระยะทางวงโคจร (อังกฤษ: apsis) หมายถึง จุดในวงโคจรของวัตถุที่อยู่ใกล้ที่สุดหรือไกลที่สุดจากจุดศูนย์กลางมวลที่มันโคจรรอบ
จุดที่เคลื่อนเข้าไปใกล้จุดศูนย์กลางมวลมากที่สุด เรียกว่า จุดใกล้ที่สุด (periapsis หรือ pericentre) จุดที่เคลื่อนออกไปไกลที่สุดเรียกว่า จุดไกลที่สุด (apoapsis, apocentre หรือ apapsis) เส้นตรงที่ลากจากจุดใกล้ที่สุดไปยังจุดไกลที่สุด เรียกว่า line of apsides ซึ่งก็คือแกนเอกของวงรี หรือเส้นที่ยาวที่สุดภายในวงรีนั่นเอง
นอกจากนี้มีคำศัพท์เฉพาะอื่นๆ ที่ใช้เรียกจุดใกล้ที่สุดหรือจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบเทหวัตถุบางชนิด จุดใกล้ที่สุดและจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบโลก เรียกว่า perigee และ apogee ตามลำดับ จุดใกล้ที่สุดและจุดไกลที่สุดในการโคจรรอบดวงอาทิตย์ เรียกว่า perihelion และ aphelion ตามลำดับ
ระยะกึ่งแกนเอก ในทางเรขาคณิต หมายถึงความยาวครึ่งหนึ่งของแกนเอก ซึ่งใช้แสดงถึงมิติของวงรีหรือไฮเพอร์โบลา

วงแหวนของดาวเสาร์

ภาพถ่ายคราสดาวเสาร์บังดวงอาทิตย์ จากยานคาสสินี-ไฮเกนส์ เมื่อวันที่ 15 กันยายน ค.ศ. 2006

ดาวเสาร์ เป็นดาวเคราะห์ที่มีระบบวงแหวนดาวเคราะห์ขนาดใหญ่มากกว่าดาวเคราะห์อื่นในระบบสุริยะ วงแหวนของดาวเสาร์ประกอบด้วยอนุภาคขนาดเล็กจำนวนมากนับไม่ถ้วน ที่มีขนาดตั้งแต่ไม่กี่ไมโครเมตรไปจนถึงหลายเมตร กระจุกตัวรวมกันอยู่และโคจรไปรอบๆ ดาวเสาร์ อนุภาคในวงแหวนส่วนใหญ่เป็นน้ำแข็ง มีบางส่วนที่เป็นฝุ่นและสสารอื่น
วงแหวนของดาวเสาร์ช่วยสะท้อนแสง ทำให้มองเห็นความสว่างของดาวเสาร์เพิ่มมากขึ้น แต่เราไม่สามารถมองเห็นวงแหวนเหล่านี้ได้ด้วยตาเปล่า ในปี ค.ศ. 1610 ซึ่งกาลิเลโอเริ่มใช้กล้องโทรทรรศน์ในการสำรวจท้องฟ้า เขาเป็นกลุ่มคนยุคแรกๆ ที่พบและเฝ้าสังเกตวงแหวนของดาวเสาร์ แม้จะมองไม่เห็นลักษณะอันแท้จริงของมันได้อย่างชัดเจน ปี ค.ศ. 1655 คริสเตียน ฮอยเกนส์ เป็นผู้แรกที่สามารถอธิบายลักษณะของวงแหวนว่าเป็นแผนจานวนรอบๆ ดาวเสาร์^[1]
มีแถบช่องว่างระหว่างวงแหวนอยู่หลายช่อง ในจำนวนนี้มีอยู่ 2 แถบที่มีดวงจันทร์แทรกอยู่ ช่องอื่นๆ อีกหลายช่องอยู่ในตำแหน่งการสั่นพ้องของวงโคจรกับดวงจันทร์ของดาวเสาร์ และยังมีอีกหลายช่องที่ยังหาคำอธิบายไม่ได้

ดาวเสาร์เป็นลูกทำขึ้นเกือบทั้งหมดของไฮโดรเจนและฮีเลียม การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นและอุณหภูมิที่อยู่ลึกเข้าไปในโลกที่คุณจะไป แต่ดาวเสาร์ไม่สามารถกล่าวว่าจะมีพื้นผิวที่มั่นคง ถ้าคุณพยายามที่จะเดินไปบนพื้นผิวของดาวเสาร์ที่คุณจะตกอยู่ในโลกที่ความ ทุกข์ทรมานอุณหภูมิที่สูงขึ้นและแรงกดดันจนกว่าคุณจะถูกบดภายในดาวเคราะห์

นอกจากนี้คุณยังสามารถตรวจสอบกล้องโทรทรรศน์เย็นเหล่านี้ที่จะช่วยให้คุณเห็นความงามของดาวเคราะห์ดาวเสาร์
แต่ดาวเสาร์ดูเหมือนจะมีพื้นผิวดังนั้นสิ่งที่เรากำลังมองหาที่ บรรยากาศด้านนอกของดาวเสาร์ประกอบด้วยไฮโดรเจน 93% โมเลกุลและส่วนที่เหลือฮีเลียมที่มีการติดตามปริมาณของแอมโมเนียอะเซทิลี นอีเทนฟอสฟีนและมีเทน มันเหล่านี้ติดตามปริมาณที่สร้างวงดนตรีที่มองเห็นและเมฆที่เราเห็นในภาพของดาวเสาร์
เป็นส่วนหนึ่งของดาวเคราะห์ที่ -- มีสามภูมิภาคหลักใน troposphere ของดาวเสาร์มี สภาพอากาศ เป็นจริงที่เกิดขึ้น ทั้งสามภูมิภาคมีการกำหนดไว้อย่างสมบูรณ์โดยอุณหภูมิซึ่งหยดน้ำกลั่นตัวเป็นไอและรูปแบบของเมฆ ดาดฟ้าชั้นเมฆที่มองเห็นได้ถูกสร้างขึ้นจากเมฆแอมโมเนียและสามารถพบได้ ประมาณ 100 กม. ด้านล่างด้านบนของ troposphere ที่อยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่า tropopause ด้านล่างที่ชั้นเมฆที่สองของแอมโมเนียม hydrosulphide เมฆเป็น และด้านล่างที่ที่มีอุณหภูมิอยู่ที่ 0 องศา C, มีเมฆของมี น้ำ .
ของหลักสูตรที่คุณไม่สามารถยืนบนพื้นผิวของดาวเสาร์ แต่หากคุณสามารถที่คุณจะมีประสบการณ์เกี่ยวกับ 91% ของ โลก แรงโน้มถ่วง's ในคำอื่น ๆ ถ้าระดับห้องน้ำของคุณบอกว่า 100 กก. บนโลกก็เพียงจะบอกว่า 91 กิโลกรัมเกี่ยวกับดาวเสาร์

สังเกตระยะยาวเปิดเผยรูปแบบในบรรยากาศของดาวเสาร์

การอ่านสิ่งที่ต้องการนี้ทำให้ฉันมีความหวังว่าเราไม่ได้อยู่ในขั้นตอนที่ ทารกของความเข้าใจของเราของระบบสุริยะของเรา : เราได้รับผู้ป่วยและการสังเกตในขณะที่การเจริญเติบโตในความรู้ของเรา นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบรูปแบบของคลื่นหรือการสั่นใน ดาวเสาร์ บรรยากาศ's เท่านั้นที่มองเห็นจาก โลก ทุก 15 ปี การค้นพบนี้ถูกสร้างขึ้นเพียงเพราะเราได้รับการศึกษาดาวเสาร์จากกล้องโทรทรรศน์จากพื้นดินประมาณ 22 ปี ร่วมกับการสังเกตของยานแคสสินีของการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในบรรยากาศของดาวเคราะห์ยักษ์มากกว่า เวลาที่ เรากำลังดึงดูดความเข้าใจที่ดีของดาวเสาร์และการค้นพบไม่เพียง แต่วิธีที่ไม่ซ้ำกันมันเป็น แต่ยังว่าดาวเสาร์มีบางสิ่งบางอย่างในการร่วมกันกับโลก ดาวเคราะห์ของเราเองมีการแกว่งเหล่านี้มากเกินไปและเพื่อไม่จูปีเตอร์ "คุณเท่านั้นที่จะทำให้การค้นพบนี้โดยการสังเกตดาวเสาร์ในช่วงเวลาที่ยาวนาน ของเวลา,"เกล็น Orton, จาก JPL ผู้เขียนนำของการศึกษาภาคพื้นดินกล่าวว่า "มันก็เหมือนกับการวางกัน 22 ปีมูลค่าของชิ้นส่วนปริศนา, ที่เก็บรวบรวมโดยความร่วมมือรางวัลมหาศาลของนักเรียนและนักวิทยาศาสตร์จาก ทั่วโลกในกล้องโทรทรรศน์ต่างๆ."

ภาพข้างบนจะแสดงระลอกรูปแบบที่กลับมาเหมือนคลื่นในบรรยากาศชั้นบนของดาวเสาร์ ในภูมิภาคนี้อุณหภูมิที่เปลี่ยนจากระดับความสูงที่ถัดไปในลูกอมอ้อยเหมือนลายรูปแบบร้อนเย็น อุณหภูมิที่"บันทึก"ดังแสดงในทั้งสองจับภาพสองขั้นตอนที่แตกต่างกันของการ สั่นของคลื่นนี้ : อุณหภูมิที่สวิทช์ของดาวเสาร์เส้นศูนย์สูตรจากร้อนไปเย็นและอุณหภูมิในด้าน ของการสลับเส้นศูนย์สูตรจากเย็นไปร้อนทั้งดาวเสาร์ทุกครึ่งปี
ภาพบนซ้ายจะถูกนำมาในปี 1997 และแสดงให้เห็นถึงอุณหภูมิที่เส้นศูนย์สูตรจะเย็นกว่าอุณหภูมิที่ 13 องศาละติจูดใต้ ตรงกันข้ามภาพบนขวาถ่ายในปี 2006 ที่แสดงให้เห็นอุณหภูมิที่เส้นศูนย์สูตรเป็นที่อบอุ่น
ผลลัพธ์ที่ได้จากกล้องอินฟราเรดของแคสสินีแสดงให้เห็นว่าคลื่นของดาวเสาร์จะ คล้ายกับรูปแบบที่พบในบรรยากาศชั้นบนของโลกซึ่งใช้เวลาประมาณสองปี รูปแบบคล้ายกับดาวพฤหัสบดีใช้เวลากว่าสี่ปีโลก การค้นพบดาวเสาร์ใหม่เพิ่มการเชื่อมโยงทั่วไปที่สามดาวเคราะห์
นักวิทยาศาสตร์หวังว่าแคสสินีจะหาว่าทำไมปรากฏการณ์นี้เกี่ยวกับการเปลี่ยน แปลงของดาวเสาร์กับฤดูกาลและทำไมการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิที่เกิดขึ้นเมื่อ ดวงอาทิตย์ อยู่ตรงเหนือเส้นศูนย์สูตรของดาวเสาร์
ดาวเสาร์มีดวงจันทร์ซึ่งได้รับการยืนยันวงโคจรแล้ว 60 ดวง โดย 53 ดวงในจำนวนนี้มีชื่อเรียกแล้วและส่วนใหญ่มีขนาดค่อนข้างเล็ก แต่ก็มีอยู่ 7 ดวงที่มีขนาดใหญ่พอที่จะคงสภาพตัวเองเป็นทรงกลมได้ (ดังนั้นดวงจันทร์เหล่านี้อาจได้รับการจัดเป็นดาวเคราะห์แคระหากพวกมันโคจรรอบดวงอาทิตย์โดยตรง) นอกจากจะมีวงแหวนที่กว้างและหนาแน่นแล้ว ระบบดาวเสาร์ยังเป็นระบบดาวเคราะห์ที่มีความหลากหลายมากที่สุดภายในระบบสุริยะอีกด้วย ตัวอย่างเช่น ดวงจันทร์ที่มีชื่อเสียงอย่างดวงจันทร์ไททัน ที่มีชั้นบรรยากาศคล้ายคลึงกับโลก ทั้งยังมีภูมิทัศน์เป็นทะเลสาบไฮโดรคาร์บอนและโครงข่ายแม่น้ำ และดวงจันทร์เอนเซลาดัสที่ซ่อนแหล่งน้ำไว้ภายใต้พื้นผิวของมัน เป็นต้น
ดวงจันทร์ 22 ดวงของดาวเสาร์เป็นบริวารที่มีวงโคจรปกติ คือ มีวงโคจรไปในทางเดียวกับดาวดวงอื่น ๆ และเอียงทำมุมกับเส้นศูนย์สูตรของดาวเสาร์ไม่มากนัก นอกจากบริวาร 7 ดวงหลักแล้ว มี 4 ดวงเป็นดวงจันทร์โทรจัน (หมายถึงกลุ่มดวงจันทร์เล็ก ๆ ที่โคจรไปตามเส้นทางของดวงจันทร์ดวงใหญ่กว่าอีกดวงหนึ่ง) อีก 2 ดวงเป็นดวงจันทร์ร่วมวงโคจร และอีก 2 ดวงโคจรอยู่ภายในช่องว่างระหว่างวงแหวนดาวเสาร์ ดวงจันทร์เหล่านี้ได้รับการตั้งชื่อตามธรรมเนียมเดิม คือ ตามชื่อของบรรดายักษ์ไททันหรือบุคคลอื่น ๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับเทพแซตเทิร์นของชาวโรมัน (หรือเทพโครนัสของกรีก)
ส่วนดวงจันทร์ที่เหลืออีก 38 ดวง ทั้งหมดมีขนาดเล็กและมีวงโคจรผิดปกติ คือ มีวงโคจรอยู่ห่างจากดาวเสาร์มากกว่า เอียงมากกว่า โดยมีทั้งไปทางเดียวกันและสวนทางกับทิศทางการหมุนรอบตัวเองของดาวเสาร์ ดวงจันทร์เหล่านี้อาจเป็นดาวเคราะห์น้อยที่ถูกแรงโน้มถ่วงของดาวเสาร์ดึงมา หรืออาจเป็นเศษซากของวัตถุขนาดใหญ่ที่เข้าใกล้ดาวเสาร์มากเกินไปจนถูกแรงน้ำขึ้นน้ำลงของดาวเสาร์ฉีกออกเป็นเสี่ยง ๆ เราแบ่งกลุ่มของพวกมันตามลักษณะวงโคจรได้เป็นกลุ่มอินูอิต กลุ่มนอร์ส และกลุ่มแกลิก แต่ละดวงตั้งชื่อตามเทพปกรณัมที่สอดคล้องกับกลุ่มที่มันสังกัดอยู่
วงแหวนของดาวเสาร์ประกอบขึ้นจากก้อนน้ำแข็งที่มีขนาดตั้งแต่ 1 เซนติเมตรไปจนถึงหลายร้อยเมตร แต่ละก้อนโคจรรอบดาวเสาร์ไปตามเส้นทางของตนเอง ดังนั้น เราจึงไม่สามารถระบุจำนวนแน่นอนของดวงจันทร์ของดาวเสาร์ได้ เนื่องจากไม่มีเส้นแบ่งประเภทชัดเจนระหว่างวัตถุขนาดเล็กจำนวนมากที่ประกอบขึ้นเป็นแถบวงแหวนกับวัตถุขนาดใหญ่ที่ได้รับการตั้งชื่อและถือเป็นดวงจันทร์แล้ว แม้เราจะค้นพบ "ดวงจันทร์เล็ก ๆ" (moonlets) อย่างน้อย 150 ดวงจากการรบกวนที่มันก่อขึ้นกับวัตถุอื่นที่อยู่ข้างเคียงภายในวงแหวน แต่นั่นเป็นตัวอย่างเพียงน้อยนิดของจำนวนประชากรทั้งหมดของวัตถุเหล่านั้นเท่านั้น
ดวงจันทร์ที่ได้รับการยืนยันแล้วจะได้รับการตั้งชื่อถาวรจากสหภาพดาราศาสตร์สากล ประกอบด้วยชื่อและลำดับที่เป็นตัวเลขโรมัน ดวงจันทร์ 9 ดวงที่ถูกค้นพบก่อนปี ค.ศ. 1900 (ซึ่งฟีบีเป็นดวงเดียวที่มีวงโคจรแบบผิดปกติ) มีหมายเลขเรียงตามระยะห่างจากดาวเสาร์ออกมา ส่วนดวงจันทร์ดวงอื่น ๆ มีหมายเลขเรียงตามลำดับที่ได้รับการตั้งชื่อถาวร อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ยังมีดวงจันทร์ดวงเล็ก ๆ ในกลุ่มนอร์สอีก 8 ดวงที่ไม่มีชื่อเรียกถาวร

ระบบดาวเสาร์ (ภาพประกอบรวม)

ตารางรายชื่อดวงจันทร์

ลำดับ	ชื่อ (ตัวหนาคือดวงจันทร์ที่มีลักษณะทรงกลม)			เส้นผ่านศูนย์กลาง (ก.ม.)	กึ่งแกนเอก (ก.ม.)	คาบดาราคติ (วัน)	ความเอียงของวงโคจร (°)	ตำแหน่ง	ปีที่ค้นพบ
0		(ดวงจันทร์เล็ก ๆ)	moonlets	0.04 ถึง 0.5	~130 000			ภายในวงแหวนเอ	2006^[1]^[2]^[3]
1	XVIII	แพน	Pan	30 (35 × 35 × 23) ^[4]	133 584 ^[5]	+0.575 05 ^[5]	0.001°	ในช่องแบ่งเองเคอ	1990
2	XXXV	แดฟนิส	Daphnis	6 − 8	136 505 ^[5]	+0.594 08 ^[5]	≈ 0°	ในช่องว่างคีลเลอร์	2005
3	XV	แอตลัส	Atlas	31 (46 × 38 × 19) ^[4]	137 670 ^[5]	+0.601 69 ^[5]	0.003°	ควบคุมวงแหวนเอด้านนอก	1980
4	XVI	โพรมีเทียส	Prometheus	86 (119 × 87 × 61) ^[4]	139 380 ^[5]	+0.612 99 ^[5]	0.008°	ควบคุมวงแหวนเอฟด้านใน	1980
5	XVII	แพนดอรา	Pandora	81 (103 × 80 × 64) ^[4]	141 720 ^[5]	+0.628 50 ^[5]	0.050°	ควบคุมวงแหวนเอฟด้านนอก	1980
6	XI	เอพิมีเทียส	Epimetheus	113 (135 × 108 × 105) ^[4]	151 422 ^[5]	+0.694 33 ^[5]	0.335°	มีวงโคจรร่วมกัน	1980
7	X	เจนัส	Janus	179 (193 × 173 × 137) ^[4]	151 472 ^[5]	+0.694 66 ^[5]	0.165°	มีวงโคจรร่วมกัน	1966
8	I	ไมมัส	Mimas	397 (415 × 394 × 381) ^[6]	185 404 ^[7]	+0.942 422 ^[8]	1.566°		1789
9	XXXII	มีโทนี	Methone	3	194 440 ^[5]	+1.009 57 ^[5]	0.007°	(แอลไคโอนีเดส)	2004
10	XLIX	แอนที	Anthe	~2	197 700	+1.036 50	0.1°		2007
11	XXXIII	พาลลีนี	Pallene	4	212 280 ^[5]	+1.153 75 ^[5]	0.181°		2004
12	II	เอนเซลาดัส	Enceladus	504 (513 × 503 × 497) ^[6]	237 950 ^[7]	+1.370 218 ^[8]	0.010°	ควบคุมวงแหวนอี	1789
13	III	ทีทิส	Tethys	1066 (1081 × 1062 × 1055) ^[6]	294 619 ^[7]	+1.887 802 ^[8]	0.168°		1684
13a	XIII	เทเลสโต	Telesto	24 (29 × 22 × 20) ^[4]			1.158°	โทรจันที่โคจรนำหน้าทีทิส	1980
13b	XIV	คาลิปโซ	Calypso	21 (30 × 23 × 14) ^[4]			1.473°	โทรจันที่โคจรตามหลังทีทิส	1980
16	IV	ไดโอนี	Dione	1123 (1128 × 1122 × 1121) ^[6]	377 396 ^[7]	+2.736 915 ^[8]	0.002°		1684
16a	XII	เฮเลนี	Helene	33 (36 × 32 × 30)			0.212°	โทรจันที่โคจรนำหน้าไดโอนี	1980
16b	XXXIV	พอลีดีวซีส	Polydeuces	3.5 ^[9]			0.177°	โทรจันที่โคจรตามหลังไดโอนี	2004
19	V	เรีย	Rhea	1529 (1535 × 1525 × 1526) ^[6]	527 108 ^[10]	+4.518 212 ^[10]	0.327°		1672
20	VI	ไททัน	Titan	5151	1 221 930 ^[7]	+15.945 42	0.3485°		1655
21	VII	ไฮพีเรียน	Hyperion	292 (360 × 280 × 225)	1 481 010 ^[7]	+21.276 61	0.568°		1848
22	VIII	ไอแอพิตัส	Iapetus	1472 (1494 × 1498 × 1425) ^[6]	3 560 820	+79.321 5 ^[11]	7.570°		1671
23	XXIV	คีเวียก	Kiviuq	~16	11 294 800 ^[10]	+448.16 ^[10]	49.087°	กลุ่มอินูอิต	2000
24	XXII	อีเยราก	Ijiraq	~12	11 355 316 ^[10]	+451.77 ^[10]	50.212°	กลุ่มอินูอิต	2000
25	IX	ฟีบี	Phoebe	220 (230 × 220 × 210)	12 869 700	−545.09^[11]^[12]	173.047°	กลุ่มนอร์ส	1899
26	XX	พอเลียก	Paaliaq	~22	15 103 400 ^[10]	+692.98 ^[10]	46.151°	กลุ่มอินูอิต	2000
27	XXVII	สกาที	Skathi	~8	15 672 500 ^[10]	−732.52 ^[8]^[12]	149.084°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2000
28	XXVI	แอลบีออริกซ์	Albiorix	~32	16 266 700 ^[10]	+774.58 ^[10]	38.042°	กลุ่มแกลิก	2000
29		S/2007 S 2	—	~6	16 560 000	−792.96	176.68°	กลุ่มนอร์ส	2007
30	XXXVII	เบวีนน์	Bebhionn	~6	17 153 520 ^[10]	+838.77 ^[10]	40.484°	กลุ่มแกลิก	2004
31	XXVIII	แอร์รีแอปัส	Erriapus	~10	17 236 900 ^[10]	+844.89 ^[10]	38.109°	กลุ่มแกลิก	2000
32	XLVII	สกอลล์	Skoll	~6	17 473 800 ^[7]	−862.37 ^[10]	155.624°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2006
33	XXIX	ซีอาร์นาก	Siarnaq	~40	17 776 600 ^[10]	+884.88 ^[10]	45.798°	กลุ่มอินูอิต	2000
34	LII	ทาร์เคก	Tarqeq	~7	17 910 600 ^[13]	+894.86 ^[10]	49.904°	กลุ่มอินูอิต	2007
35		S/2004 S 13	—	~6	18 056 300 ^[10]	−905.85 ^[8]^[12]	167.379°	กลุ่มนอร์ส	2004
36	LI	เกรป	Greip	~6	18 065 700 ^[7]	−906.56 ^[10]	172.666°	กลุ่มนอร์ส	2006
37	XLIV	ฮีร็อกคิน	Hyrrokkin	~8	18 168 300 ^[7]	−914.29 ^[10]	153.272°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2006
38	L	ยาร์นแซกซา	Jarnsaxa	~6	18 556 900 ^[7]	−943.78 ^[10]	162.861°	กลุ่มนอร์ส	2006
39	XXI	ทาร์วัส	Tarvos	~15	18 562 800 ^[10]	+944.23 ^[10]	34.679°	กลุ่มแกลิก	2000
40	XXV	มูนดิลแฟรี	Mundilfari	~7	18 725 800 ^[10]	−956.70 ^[8]^[12]	169.378°	กลุ่มนอร์ส	2000
41		S/2006 S 1	—	~6	18 930 200 ^[7]	−972.41 ^[10]	154.232°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2006
42		S/2004 S 17	—	~4	19 099 200 ^[10]	−985.45 ^[8]^[12]	166.881°	กลุ่มนอร์ส	2004
43	XXXVIII	แบร์เยลมีร์	Bergelmir	~6	19 104 000 ^[10]	−985.83 ^[8]^[12]	157.384°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2004
44	XXXI	นาร์วี	Narvi	~7	19 395 200 ^[10]	−1008.45 ^[8]^[12]	137.292°	กลุ่มนอร์ส (นาร์วี)	2003
45	XXIII	ซูตทุงการ์	Suttungr	~7	19 579 000 ^[10]	−1022.82 ^[8]^[12]	174.321°	กลุ่มนอร์ส	2000
46	XLIII	ฮาตี	Hati	~6	19 709 300 ^[10]	−1033.05 ^[8]^[12]	163.131°		2004
47		S/2004 S 12	—	~5	19 905 900 ^[10]	−1048.54 ^[8]^[12]	164.042°		2004
48	XL	ฟาร์เบาตี	Farbauti	~5	19 984 800 ^[10]	−1054.78 ^[8]^[12]	158.361°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2004
49	XXX	ทริมาร์	Thrymr	~7	20 278 100 ^[10]	−1078.09 ^[8]^[12]	174.524°	กลุ่มนอร์ส	2000
50	XXXVI	ไอเออร์	Aegir	~6	20 482 900 ^[10]	−1094.46 ^[8]^[12]	167.425°		2004
51		S/2007 S 3	—	~5	20 518 500	~ −1100	177.22°		2007
52	XXXIX	เบสต์ลา	Bestla	~7	20 570 000 ^[10]	−1101.45 ^[8]^[12]	147.395°	กลุ่มนอร์ส (นาร์วี)	2004
53		S/2004 S 7	—	~6	20 576 700 ^[10]	−1101.99 ^[8]^[12]	165.596°	กลุ่มนอร์ส	2004
54		S/2006 S 3	—	~6	21 076 300 ^[7]	−1142.37 ^[10]	150.817°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2006
55	XLI	เฟนรีร์	Fenrir	~4	21 930 644 ^[10]	−1212.53 ^[8]^[12]	162.832°	กลุ่มนอร์ส	2004
56	XLVIII	ซัวร์เตอร์	Surtur	~6	22 288 916 ^[7]	−1242.36 ^[10]	166.918°	กลุ่มนอร์ส	2006
57	XLV	คารี	Kari	~7	22 321 200 ^[7]	−1245.06 ^[10]	148.384°	กลุ่มนอร์ส (สกาที)	2006
58	XIX	อีมีร์	Ymir	~18	22 429 673 ^[10]	−1254.15 ^[8]^[12]	172.143°	กลุ่มนอร์ส	2000
59	XLVI	ลอยเอ	Loge	~6	22 984 322 ^[7]	−1300.95 ^[10]	166.539°		2006
60	XLII	ฟอร์นยอต	Fornjot	~6	24 504 879 ^[10]	−1432.16 ^[8]^[12]	167.886°		2004